Squarepusher - Ufabulum [2012]

Muzyka Squarepushera zwykle brzmi nowocześnie i futurystycznie. Nie sposób dziś pisać o niej w sposób oryginalny, dlatego proponuję taką opcję: załóżmy, że płyta "Ufabulum" nie ukazała się w 2012 roku, tylko... kilkaset lat wcześniej. Jak wtedy wtedy wyglądałaby recenzja? Może właśnie tak...

Jako się rzekło, bracia miła, owa historyja tyczyć się będzie pewnego mężnego szlachcica. Wielce rad jest, że mogę wam tegoż waszmości przedstawić, oraz przedstawić to, co ten zacny człek uczynił. Na imię mu Tomasz Jenkinson i wywodzi się on z krainy Brytów. Za młodu ów młodzieniec wielce wesół był zawżdy tylko wtedy, gdy do uszu jego, jak ptak do swej dziupli, wpadała piękna a słodka melodyja. Takoż się jego dobre serce radowało, gdy sam potrafił stworzyć ową dźwiękową ucztę. Dlategoż jako żywo Tomasz związał się ze stajnią Osnowa zwaną i tamże właśnie począł rozwijać swe zaiste wielkie umiejętności. Rzec trzeba, że owa przygoda wielkim sukcesem się skończyła. Wszelako droga Tomasza różami wcale a wcale usłana nie była. A działo się tak dlategoż, albowiem muzykowanie jego insze było i wielce różniło się od tegoż, co można usłyszeć było w strumieniu głównym w tymże czasie. Jednakowoż odważne i mężne serce naszego bohatera nie poddawało się, co wielkiż pożytek przyniosło, zarówno jemu, jak i nam, bracia miła. Zda mi się, że czas już najwyższy opowiedzieć wam, o bracia miła, o dziele kolejnym owego szlachetnego grajka.

Ostatnie jego dzieło miano nosi "Ufabulum". Źli ludzie rzeczą, jakoby rzekomo dzieło owo lichej wartości było. Ja zaś wam jeno powiadam, że owi źli ludzi do głupców się zaliczają, aniżeli do mądrych i roztropnych mężów. Można zeń być dumnym z tegoż, co wielki wirtuoz Tomasz z Osnowy stworzył. Muzykowanie swoje zaczyna od takich oto dźwięków, z których że to bohater nasz jest znany i ceniony najbardziej. Skaczą w uszach melodyje, jakoby zające po łące lub ropuchy co próbują złapać muchy. A gdy się melancholija i monotonija wkrada w owe pląsy i stukania, rychło tedy łamie się coś w tym dzikim, zwierzęcym pędzie, jako drzewo błyskawicą trafione i wnet do stanu właściwego powraca cała ta muzyczna kompanija. Zapytacie pewnie, jak to młodzi, jakież to piosneczki najmocniej wdarły mi się w serce, jako zadra wdziera się pod skórę. Niechaj i tak będzie i o tym wam opowiem. By krótko rzec, przy drugiej piosneczce mogą dziateczki radośnie tańcować, dopóty się ich nogi nie pomęczą. Przy piątej zaś można na dworzu wypoczywać, gdy słoneczko zmieni wartę z księżycem. A dziewiątej piosneczce dorówna chyba tylko miska gorącego krupniku, przyrządzonego przez dobrą a zacną gosposię. Nadzieję mam wielką, że ciekawość wasza choć odrobinę zaspokojona została.

Ale ostrzec muszę niektórych z was. Zdawa się iże "Ufabulum" to jeno rzemieślniczy wyrób dla zabawki stworzony. A ja wam powiadam, że atoli mylą się ci, którzy takie oto rzeczy prawią. Bo słowa owe to jeno potwarz podła. Prawdą jest, że "Ufabulum" mija się wielce z maestrią i majestatem poprzednich dzieł Mistrza z Osnowy, lecz dalej raduje mnie zamysł i kunszt dzieła owego. I tak was, bracia miła, zostawiam z tą myślą mą ostatnią, ażeby każdy z was własny sąd mógł sobie wyrobić w tej dyspucie. Zatem bywajcie i melodyj zacnych słuchajcie!

Tomek